اتوماسیون صنعتی چیست؟
فرآیندی در توسعه تولید مکانیزه که در آن عملکردهای کنترل و نظارت که قبلاً توسط انسان انجام می شد به ابزار و دستگاه های خودکار منتقل می شود را اتوماسیون صنعتی می نامند.
هدف از اجرای اتوماسیون صنعتی چیست؟
اتوماسیون صنعتی اساس توسعه صنعت مدرن و یک روند کلی در پیشرفت فنی است و هدف آن ارتقای بهره وری نیروی کار و کیفیت محصولات تولیدی و ایجاد شرایط برای استفاده بهینه از تمامی منابع تولید است.
اتوماسیون جزئی، یکپارچه و کامل تولید متمایز می شود.
بطور دقیق تر لزوم اتوماسیون صنعتی زمانی مشخص میگردد که کنترل فرآیند، عملاً به دلیل پیچیدگی یا سرعت فرآیند توسط انسان غیرقابل دسترسی باشد و در جایی که دستگاه های خودکار ساده می توانند به طور مؤثر جایگزین نیروی کار انسانی شوند.
بعنوان یک قاعده، تجهیزات تولید کار تا حدی خودکار است. همانطور که تجهیزات اتوماسیون صنعتی کامل می شود و دامنه کاربرد آن گسترش می یابد، اتوماسیون جزئی در جایی که تجهیزات تولیدی به گونه ای طراحی شده اند که از ابتدا به صورت خودکار طراحی شده باشند، مؤثرتر است.
اتوماسیون جزئی شامل اتوماسیون عملیات کنترل است.
در اتوماسیون یکپارچه تولید، بخش تولید، کارگاه تولید، نیروگاه یا نیروگاه برق به عنوان یک مجموعه خودکار مرتبط به هم متحد عمل می کند.
اتوماسیون یکپارچه تولید، تمام عملکردهای اساسی شرکت، مزرعه یا خدمات را در بر می گیرد.
این فقط در مورد تولید بسیار توسعه یافته بر اساس فن آوری مدرن و روش های پیچیده کنترل با استفاده از تجهیزات تولید بسیار قابل اعتماد که بر اساس یک برنامه از پیش تعیین شده یا خودسازگار عمل می کنند امکان پذیر است. عملکرد انسان محدود به نظارت و کنترل کلی کل مجموعه است.
اتوماسیون صنعتی تولید، بالاترین مرحله اتوماسیون است. این انتقال کلیه عملکردهای مربوط به کنترل و نظارت بر تولید خودکار پیچیده را به سیستم های کنترل خودکار فراهم می کند. اتوماسیون کل تولید زمانی برقرار می شود که خط تولیدی که باید خودکار شود عملی و پایدار باشد، شرایط تولید عملاً بدون تغییر باقی بماند و انحرافات احتمالی را بتوان از قبل در نظر گرفت. اتوماسیون کامل نیز در موقعیت های غیرقابل دسترس یا شرایطی که برای سلامتی یا زندگی انسان خطرناک است استفاده می شود.
عوامل تعیین کننده درجه اتوماسیون در درجه اول هزینه و امکان سنجی در شرایط تولید خاص است.
اتوماسیون تولید به معنای جابجایی کامل کارگران انسانی توسط ماشین های خودکار نیست، اما جهت فعالیت های نیروی کار انسانی و ماهیت تعامل انسان و ماشین دستخوش تغییر می شود.
کار انسانی ظرایف کیفی جدیدی پیدا می کند و پیچیده تر و معنادارتر می شود.
تاکید در فعالیت های نیروی انسانی به خدمات فنی ماشین آلات اتوماتیک و فعالیت های تحلیلی و اداری منتقل می شود.
کار انجام شده توسط یک کارگر تنها به اندازه کار انجام شده توسط یک بخش فرعی (بخش تولید، فروشگاه تولید، آزمایشگاه) مهم می شود. با تغییر ماهیت کار، محتوای مهارت های کارگران به طور همزمان تغییر می کند. بسیاری از حرفه های قدیمی مبتنی بر کار سنگین بدنی حذف می شوند. نسبت کارکنان علمی و فنی در تولید به سرعت در حال افزایش است، زیرا آنها نه تنها برای حفظ عملکرد عادی تجهیزات پیچیده بلکه برای ابداع و طراحی تجهیزات جدید و پیچیده تر مورد نیاز هستند.
این سیستم یکی از عوامل اساسی در انقلاب علمی و فنی مدرن است که فرصت‌های بی‌سابقه‌ای را در اختیار بشر قرار می‌دهد تا طبیعت را متحول کند، ثروت مادی عظیمی ایجاد کند و توانایی‌های خلاق بشریت را چند برابر کند.
با این حال، سرمایه داری، همانطور که در سند اساسی کنفرانس بین المللی احزاب کمونیست و کارگر (ژوئن 1969، مسکو) اشاره شد، از این فرصت ها برای افزایش سود و تشدید استثمار زحمتکشان استفاده می کند.
در حالی که در شرایط حاکم بر جامعه سرمایه داری از نظر شکل به کمال می رسد، اما در اصل وسیله ای برای استثمار باقی می ماند و اساساً به سمت حداکثر استفاده از تجهیزات و اشیاء کار در جهت منافع سرمایه انحصاری و حفظ سلطه آن هدایت می شود.
فرسودگی عصبی سریع کارگران، تاخیر قابل توجه در افزایش دستمزدها از افزایش بهره وری کار و تشدید کار منجر به بازتولید تضادهای اجتماعی و ایجاد تضادهای جدید می شود. اول از همه، تضاد بین فرصت‌های غیرعادی باز شده توسط انقلاب علمی و فنی و موانعی وجود دارد که سرمایه‌داری در مسیر استفاده از آنها در جهت منافع جامعه به‌عنوان یک کل با منحرف کردن بخش عمده‌ای از اکتشافات علم و علم قرار می‌دهد.
منابع مادی عظیم برای اهداف نظامی و هدر دادن ثروت ملی. بیگانگی فزاینده کارگر، موقعیت زیردست او در قبال ماشین خودکار، ظلم و ستم از سوی کل سیستم اداری سرمایه داری – همه اینها باعث افزایش اعتراض کارگران در کشورهای سرمایه داری علیه اتوماسیون تولید می شود.
اتوماسیون تولید در شرایط سوسیالیستی یکی از روشهای اساسی توسعه اقتصاد ملی است.
به لطف ماهیت سوسیالیستی مالکیت، سازماندهی برنامه ریزی شده تولید و مشارکت فعال کارگران یدی و کارگران فکری در مدیریت و کنترل اقتصاد، استفاده بهینه از فرصت ها برای سرعت بخشیدن به توسعه اقتصادی و برآوردن کامل نیازهای همه اعضای جامعه به یک چشم انداز واقع بینانه تبدیل می شود. این فرصت ها در نتیجه انقلاب علمی و فنی آشکار شد.
در اتحاد جماهیر شوروی، اتوماسیون تولید نه تنها حداکثر صرفه جویی را به همراه دارد و در عین حال ارزش مادی و فرهنگی زیادی را برای جامعه ایجاد می کند، بلکه به تدریج از طریق اشتغال کامل، تفاوت های بین کار فیزیکی و فکری را از بین می برد.
